| |
Αγαπημένε μου Σωτήρη,
Τίποτε δεν προμήνυε φανερά τη διάγνωση που ήρθε λίγο αργότερα μετά τη γέννησή σου. Οι γιατροί σιώπησαν για την εμπλοκή που σου προκάλεσαν τη στιγμή εκείνη. Έπρεπε μόνη μου, κάποιο διάστημα μετά, οδηγούμενη από την απόκλισή σου στις φυσιολογικές λειτουργίες ενός μικρού παιδιού, να ανακαλύψω με τη μαγνητική τομογραφία την ασφυξία τη στιγμή της γέννησής σου και να το συνδυάσω με την καθυστερημένη άφιξη του αρμόδιου μαιευτήρα, την καταστροφή της δεξιάς κοιλίας του εγκεφάλου σου.
Τότε με κατέκλυσαν πολλά συναισθήματα: οργή για τη σιωπή και την αμέλεια, πένθος για ό,τι χάθηκε εκείνη τη στιγμή, αγωνία για το μέλλον σου, ενοχή που αναζητούσα μόνη μου απαντήσεις. Μα ταυτόχρονα γεννήθηκε μέσα μου και μια βαθιά αποφασιστικότητα να μη σε αφήσω ποτέ έρμαιο στο «τίποτε» που μας πρόσφεραν. Πάνω από όλα, υπήρχε η αγάπη∙ άσβεστη, πεισματάρα, αδιάκοπη, που με ώθησε να ψάχνω, να ερευνώ, να ελπίζω.
Στον τόπο μας μπορούσαν να σου δώσουν μόνο μια διάγνωση: «γενικευμένη αναπτυξιακή διαταραχή», που σε κατέτασσε στο φάσμα του αυτισμού. Ο μοναδικός δρόμος ήταν να μπω στον δικό σου «κόσμο» για να σε συναντήσω. Εκεί ανακάλυψα αυτό που ούτε καν υποψιαζόμουν: το φως μιας άλλης ζωής, γεμάτης «σκιές» που οι νευροτυπικοί δεν μπορούν να κατανοήσουν.
Με καινοτόμα προγράμματα παιδαγωγικής παρέμβασης και θεραπευτικά μοντέλα συμπεριφοράς, κοινωνικοποίησης και νευροανάπτυξης, κατάφερες να σταθείς εκεί που πραγματικά ανήκεις: στο δικό σου μονοπάτι. Ένα μονοπάτι που δεν σου χαρίστηκε, αλλά το έκτισες με πίστη, υπομονή και την αφοσίωση που μόνο η ψυχή σου μπορούσε να δώσει. Εγώ απλώς σε συνόδευα∙ κι έτσι μάθαμε μαζί να διώχνουμε τις σκιές σου.
Γρήγορα η προσεκτική μου ματιά ανέδειξε κάτι βαθύτερο: την ικανότητά σου να νιώθεις τον ρυθμό, να συνδέεσαι με τους ήχους και να τους εκφράζεις. Αυτή η ανακάλυψη αποκάλυψε τον δρόμο σου. Οδηγήθηκες στη μουσική όχι ως «καταφύγιο», αλλά ως τον αληθινό σου χώρο ύπαρξης, εκεί όπου η φωνή σου γίνεται ζωή, συμπληρώνοντας τα ελλείμματά σου σε άλλους τομείς. Η μουσική σου είναι θεραπευτική. Το παίξιμό σου στα αγαπημένα σου ντραμς είναι μοναδικό∙ δεν αντιγράφει, αλλά γεννιέται κάθε φορά από την αλήθεια σου. |
|
| |
|
|
| |
Η διαδρομή σου ήταν δύσκολη. Είχε περισσότερες απογοητεύσεις και λιγότερες ενθαρρύνσεις. Συνάντησες ανθρώπους που δεν ήξεραν ή δεν ήθελαν να συνεργαστούν μαζί σου, που σου μετέφεραν τα δικά τους τραύματα και πλήγωναν τη διάθεσή σου. Το έλλειμμά σου απαιτούσε να είναι εκατό τοις εκατό παρόντες, ακέραιοι και ολοκληρωμένοι ως άνθρωποι, κι αυτό δεν μπορούσαν. Κι όμως, εσύ, με την καλοσύνη, την υπομονή και την εμπιστοσύνη σου σε όσους πραγματικά στάθηκαν δίπλα σου, κατάφερες να τους ξεπεράσεις και να ανοίξεις τον δικό σου δρόμο.
Ήρθες για να μου φανερώσεις την αλήθεια της ζωής μου, μέσα από τη στέρηση, τον πόνο, την υπερκόπωση, την αγωνία, την άνευ όρων προσφορά. Ήρθες να με διδάξεις ότι αυτό που βλέπουμε στις τρεις διαστάσεις του κόσμου δεν είναι η μόνη αλήθεια της ύπαρξης. Μου αποκάλυψες τον αόρατο κόσμο, εκεί όπου συνδέεσαι λόγω της διαφορετικότητάς σου. Και νιώθω ευγνωμοσύνη για αυτό που έγινα και εξελίχθηκα κι εγώ ως άνθρωπος σε αυτή την κοινή μας πορεία..
Σωτήρη, εσύ ήσουν η αιτία να έρθουν στην Ελλάδα θεραπευτικά μοντέλα για την ελλιπή νευροανάπτυξη. Εξαιτίας σου, πολλά παιδιά και ενήλικες μετά από εσένα βρήκαν βοήθεια και ελπίδα. Ένας άδειος χώρος γέμισε με παρουσία, γνώση και επιστημονικά δεδομένα που άνοιξαν καινούριους δρόμους. Στη μοναχική μας διαδρομή, γνωρίζοντας από μέσα το σύστημα, εργαζόμενη στα μεγαλύτερα ιατρικά κέντρα, η εμπειρία μου ήταν ότι συχνά προσπαθούσαν να με κάνουν να νιώθω ένοχη που αναζητούσα τα αυτονόητα∙ κάτι περισσότερο από το «τίποτε» που μας πρόσφεραν. Αυτή η αλήθεια με οδήγησε να αναζητήσω απαντήσεις εκτός Ελλάδας για σένα και να τις εδραιώσω στον δικό μου θεραπευτικό χώρο, για όποιον το ζητά.
Σήμερα εγώ σε ακολουθώ, μαζί με όλους εκείνους γύρω σου που σε πίστεψαν, που σε αγάπησαν για αυτό που είσαι. Γιατί ο κόσμος έχει ανάγκη τη δική σου «ματιά», τον τρόπο που βλέπεις και μεταμορφώνεις τη ζωή σε ήχο, ρυθμό και πληροφορία.
Και ο αγώνας συνεχίζεται. Γιατί έχεις ακόμα πολλά να κατακτήσεις∙ και ξέρω πως θα το κάνεις με την ίδια καλοσύνη, την ίδια υπομονή και το ίδιο φως που σε συνοδεύει από την αρχή της παρουσίας σου σε αυτό τον κόσμο.
|
|
| |
|
|
| |
Με αγάπη, πίστη και υπερηφάνεια, η μητέρα σου
Αναστασία Βαρσαμοπούλου
Ψυχολόγος - Ψυχοθεραπεύτρια - Ειδικευμένη στην Νευροανάπτυξη |
|
|
